Singkong Duling at kung ano ano pang halinghing

Ano ba halaga ngayon ng singko sentimo? Singkwenta sentimo? Beyte Singko sentimos? Halos wala na diba? Pero ang piso, di magiging piso kung walang apat na beyte singko, o sampung dyis, o beynteng singko. At ang isa ko pang gustong sabihin ay mahirap mag Math, lalo na kung tagalog.

Alam nyo namang mataas ang respeto ko at pagpapahalaga sa mga magngagawa, lalo na sa mga sector ng serbisyo. Maliit man ang tingin ng iba, pero alam kong mahirap ang trabaho nila. Hindi ko kayang makipag plastikan sa mga tao walong oras mahigit sa isang araw.

Pero minsan talaga di ko maiwasang mapa iling pag nakikita kong mismong silang naghahatid ng serbisyo hindi alam kung pano magpahalaga sa kostumer. Mga simpleng etiketa sa pakikipagtransaksyon sa pang araw araw na trabaho nila.

Minsan nasa supermarket ako upang maggroseri. Normal na minsan pag buong pera ang ibibigay mo, tatanungin ka kung me mas maliit kang halaga. Oo nga naman, mauubusan sila ng panukli. Kahit problema nila un, para maiwasang makagambala sa iba pang mamimili, manghihingi sila ng mas maliit.

Sa pagdating naman sa pagsusukli, nakakatuwa pag bibigyan ka nila ng dyis o singko. Kasi nadidisplay lamang nmn ito sa bahay at di nagagastos. Minsan kendi nalang naibibigay nila.

Pero itong isang kahera, ewan ko ba kung absent o may sadyang saltik sa kukote at mahilig mag asyum. Asampshunista ang loka. P10.25 ang aking sukli. Dyis pesos at beyte singko sentabos.

Ano ba’t maitanong nya na “Ser, Ok lang ba na kulang ako ng beyte singko?”

Magsasabi namn agad ako ng “Oo, walang problema,” madali lang nmn ako kausap, me kasama pang matamis na ngiti at isang kindat sa singkit kong mga mata.

Pero ano ba ang beyte singko? Kakapiranggot nmn talaga un. Pero kahit ganon man, kagandahang asal ang mano bang magtanong ka man lang kung ok lang na kulang.

Eh ang lintik na hitad, basta abot ng dyis sabay baling na ang tingin sa susunod na customer.

Nakakapang init ng bayag! Ang sarap lang pandilatan at magsisigaw para lang sa beyte singkong galinggit.

Un lang. Gusto ko lang i-share. Na minsan sa pangaraw araw nating pakikihalubilo sa mga tao, madami na tayong nakakalimutan na gawin. Hindi din naman kasi pinapansin.

Me mga babaeng pagbubksan mo ng pinto at pauunahin, mano bang mag teykyu.

Me mga taong gogud morningan ka, mano bang maki good morneng ka din.

Me mga taong kakain sa fastfood. Mano ba man lang na kumain na parang tao, oo at may nagliligpit, pero di nmn ikamamatay kung pagaanin mo ang pagliligpit ng crew ng fastfood diba?

Me mga taong kung makapag pawis sa gym kala mo’y paktori ng mantika sa pagka grasa ng pawis, maanta pa. Mano ba man lang punasan ung bench na pinag higaan.

Ang mga Pilipino, ang daming reklamo, pag dating sa Singapura, kung maka puri, ”Ang linis linis! Di gaya sa Pinas!”

Eh pag dating naman sa Pinas, sila pa nangunguna magtapon ng balat ng kendi sa kalsada. Ang sakit nyo sa pilik mata! Mygas abelgas!

Ay nako, madami pa akong rants sa sa mga taong ganyan. Nauubos ang pasitib energy ko sa mga taong ayaw ayusin ang maikli nilang pamumuhay sa mundong ito.

At ngayon ko lang nalaman na ang halinghing pala ay ungol ng kasarapan. Wala lang, gusto ko lang ilagay sa titulo ng post na ito. Me reklamo? Di nmn bastos ah. Swak padin sa imahe kong ubod ng linis, walang kokontra. Ang di ko lang maintindihan, bakit beyte singkong duling? Nakakduling ang beyte singko? Leche! Asan ang dksyunaryo kong tagalog!

Bow.

Kapayapaan. Pagmamahal. TnT (Tawa ng Tawa)